AVM’LER ZORUNLU TERCİH!
Yeşil alanların azalmasıyla AVM kültürü arttı diyebilir miyiz o halde?
Kentin mekansal işleyişi nedeniyle yaşlılar kendilerine çok fazla sosyalleşme alanı yaratamıyor. Dolayısıyla bu kesim sosyalleşme bakımından dışarıda kalıyor. Özellikle çocuklu kadınlar AVM’lerde en çok rastlanan kesim. Çocuğu olan bir kadın Ankara’da nereye gidebilir? Kadının çocuğuyla gidebileceği mekanlar sınırlı olduğu için AVM’yi tercih ediyor. Yeşil alanlar kentin dışında ve onun için şahsi aracının olması gerek. Araban olsa dahi gittiğin yerde çocuk bakımı yapabildiğin bir yer yok. Oysaki AVM’de çocuk bakım odası var. Orada bir restorana gidersin çocuk tuvaleti vardır. Emzirme odaları var. Çocuk sandalyesinin olması bile kadını rahatlatır. Kızılay’da çocuk arabalarını sürebileceğin bir kaldırım yok. Kentin içinde sürekli mücadele etmen gerekiyor. Çocuk arabasını bir yerden kaldırıp başka bir yere koymak kadın için çok yorucu. AVM’nin içerisi bu açıdan daha “pratik”, daha “güvenli”, daha “tehlikesiz”… Bir süre sonra o ışıklardan ve sesten çocuk yorulur ve uyur… Çocuk uyurken kadın gider alışverişini yapar ya da bir mekânda kahvesini içer. Böyle bir olanak "sunuyormuş" durumu yaratılıyor aslında.
ÇOK ÇATIŞMALI…
Kentin içinde çocuklu kadınlar ve erkeklerin, yaşlıların, gençlerin, engellilerin zaman geçirebileceği mekanlar olsa AVM’lere ihtiyaç olmazdı. Dolayısıyla zorunlu bir tercih diyebiliriz. AVM’ye giden ışıklardan ve sesten şikayet eder. Kısacası insanlar AVM’lerden genelde dertlenerek çıkar… AVM kısa vadede rahatlatan bir durum yaratsa da aynı zamanda yorucu. Bu yorgunluk AVM müdavimi olanın bile şikayet ettiği bir durum. Şikayet etse de sürekli gittiği AVM’ler çatışma hissiyatı yaratır.
Yorum Gönder